* VAKiT ÇOK GEÇ OLMADAN!....

Üzdük birbirimizi; diyerek þucu bucu
Ayan beyan ortada, acýklý ahvâlimiz.
Benliðimizden geçtik; söz verdik, ettik rücû
Þimdi yürek daðlýyor, hal-i pür melâlimiz.

Tefrika kök salýnca bir toplumun içine
Sormanýn manasý yok; "bu milletin suçu ne?"
Cevabýný kendin bul; "neden, nasýl, niçin"e
Farkedersin o zaman; bizler birer zalimiz.

Deme sakýn hatam yok, göremedim tuzaðý
Vaktinde kurutmadýk mikrop saçan bataðý.
Bölünmeyiz diyorduk, yakýn ettik uzaðý
En hafif bir rüzgârda kýrýlýyor dalýmýz.

Analarýn yüreði yanmýþ, daðlanmýþ, korken
Öteledik dertleri; dedik henüz çok erken
Sevgi ile kardeþce el ele vermek varken
Kavga meziyet sandýk, kalmadý mecâlimiz.

Sorsalar çok asiliz! Büyük milletiz güyâ
Düþtük birbirimize, bize gülüyor dünya
Yok mudur ya hu sizde, zerre miktarý hayâ
Açýn o yumruklarý; dostça deðsin elimiz.

Her yapýlan hatanýn bir bedeli oluyor
Bu kez paha çok büyük; gül goncayken soluyor!
Silkelenme vaktidir! gemimiz su alýyor
Güneþ görmek bir yana, sönmekte kandilimiz.

Hiç kimsenin hakký yok, bu milleti germeye
Mecbûr hem de mahkûmuz eli ele vermeye.
Haydi, yine birlikte, gidelim gül dermeye
Böyle doðrulur ancak, yeniden bu belimiz.

Mecit AKTÜRK
09.09.2012 Berlin

Sosyal Medyada Paylaşın: