Adýmlarýn bana doðru atýlmadý hiç; Gittikçe uzaklaþmak, Gittikçe küçük bir nokta misali kaybolmak yerine...
"Hoþgeldin" diyemedi asla dudaklarým, Hiç gelmedin... Hep el salladým gidiþlerine, Arkana dönüp bakmak bile istemediðinden; Sen görmedin... Sarýlmalarýmýz vedalardandý, Mutlu etmedi bu yüzden bizi; Bibirimize dokunmak...
Oysa dokunmak; Ne çok hayalimizdi bizim... "Ayrýlýrken deðil, ayrýlýrken deðil. "Dediðini duyar gibiyim... Ama olsun sevgilim, Hayalimizdi!
"Hoþgittin" demek ne kadar da abesti, Hoþ deðil, boþtu gidiþler... Çünkü; Kalan hep öyle der... Boþu boþunaydý iþte bu gidiþin! Söylesene, Niye gittin? Ne gerek vardý ayrýlýða?
Cevap veremeyeceðini bildiðimden, Soramadýðým sorular da kaldý ardýndan...
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.