BİR ŞEHİR HARİTASI

Ýçimde bir türkü var kimsenin duymadýðý
Uzar gider saçlarýnda kara kabzanýn
Bir tarih sýr küpü, yanýp tutuþur keþkeler için
Analar tiz çýðlýk taþýrken yüreðinde
Sadece onlar sezer, bekleþir pencere önlerinde

Ýnsanlar gördüm düþlerin doðduðu bu þehirde
Mutluluðun rengidir sözcüklere sýðmayan
Sofrasýnda udumbara çiçeði
Elleri kutsanmýþ sabýr aðacý
Bir baþ soðanla mutlu olan insanlar

Vitrinde düþ toplayan ýþýklar da tanýktýr.
Kubbeler arasý mekik dokuyan kuþ da
Gece bekçileri, sabýrsýz yamyamlar
Zorbalarýn maþasý leþ kargalarýyla
Ipýssýz sokakta kelebek avýndalar.

Ýnsanlar tanýdým düþlerin doðduðu bu þehirde
Akmayý unutmuþ gözyaþý gibi
Biraz Avrupalý, biraz Asyalý
Eskimiþ cebinde umut arayan
Ya da entel barda düþ yaðmalayan

Eski insanlar, nasýrlarý azmýþ viran evler
Dalar gider bir tamburun yalnýzlýðý içinde
Yirmi dört kuleden arta kalan Galata
Fildiþi kýyýsýnda, Kehkeþan ýþýðýnda
Gözyaþý taþýr karþýdan karþýya yakut renkli

Ne insanlar tanýdým süpürge kürek baðýmlýsý
Akan suda sürüklenip ocaðý kayan
Ve çocuklar salya sümük içinde
Esneyip seðirten tomruklarýn ardýndan
Sonra yýðýlýp kalan, elleri mor çocuklar

Ýnsanlar gördüm arka sokaklarda ucuz ucuz.
Gözlerinde adý silik iniþler vardý kuþkusuz
Kimi uçan kuþu yere düþürür
Kimi fýrýn kokusunda nefis körleten
Ömrünü hiç uðruna silen insanlar



Sosyal Medyada Paylaşın: