NE ÇOK GÖZYAŞISIN EY AYRILIK

Yorgun bir gökyüzü var üzerimizde
Aramýzda aþýlmaz, sýrasýz bir dað
Ne zaman baksam o daðýn ardýndan,
Yüzünü ters dönüp el sallayan
Utangaç çocuðun zakkumlu teni

Þimdi git, alný kýrýþ kýrýþ doðacak yeni günün
Direksiz, desteksiz mavi tarla altýnda
Baðlarýný koparmýþ cüce ýþýklara karþý
Perdesiz çalgýlar
Ve yýldýzý düþük öksürüklere doðru

Hiç bu kadar sefil olmamýþtý gözpýnarýmda yaðmur
Anladým, bulutlar aðýrlamýyor yýldýzlarý
Kambur üstüne kambur muydu eklenen?
Yoksa taþýdýðým hasretten mi bu sancý?
Tuttum payýma düþen her acýyý
Uðurladýklarýmla bir kez daha aðýrlaþtý yüküm

Ýçimde bir deniz
Yüreðim bomboþ, deðiþken bir okyanus
Savurur durur bileyli oklarýný aralýksýz
Bir þiirin finalinden çýkýp
Bir ulu çýnarýn göðsünden fýþkýrýp

Üfle nefesini
Gümüþ beyazý bulutlar geçerken baþýnýn üzerinden
Toplasýn rýhtýmdaki deniz feneri
Gölgesinde durmak vazgeçilmez olsun her sabah
Ansýzýn ortaya çýkmýþ bir ýþýk gibi

Þimdi git artýk, belki bulursun
Yirmi beþinde altmýþ gibi düþünmeyi o yaban ilde
Belki oturur yerli yerine taþlar
Ya da belki kim bilir, nasýl bileceksin
Bir daha yaþanmaz bu fitilsiz gönül çöküþü

Ben nesli tükenmiþ serseri
Konuþur dururum öylesine ileri geri
Aldýrma…
Kýrgýnlýk deðil yan yakalarýmda kýpraþan
Sadece milyon kadýnýn pýnarýný taþýr gözlerim.



Sosyal Medyada Paylaşın: