Yanýk bir yürekten çýkan her nidâ
Dudaktan süzülmüþ masum elvedâ.
Býrak aþk-ý rüzgâr kavursun beni
Yakýp, daðlarýndan savursun beni.
Külümden boðulsun bu soysuz küre
Gömülsün, karanlýk nefessiz yere.
Suçum belli, yazan melekler þahit
Þu gaddar yüzünden bozulmuþ ahit.
Zalim dünya ongun þehirdir dedim
Yanýldým, körelten zehirden yedim.
Sönük gözlerimden akar bedduam
Dönüp çehresinden bakar bedduam.
Meðer ben doðuþtan kadersizmiþim
Geçirmez elekten keder süzmüþüm.
Gören der ki; kavgan neyin ukdesi?
Cevap; bir durulmaz gönül diktesi.
Yolundan çýkýp can yakan serseri
Elem sancýsýndan diler kevseri.
(Fa’ûlün / Fa’ûlün / Fa’ûlün / Fa’ûl)
. _ _ / . _ _ / . _ _ / . _
5 eylül 2012
Trabzon
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE OSMANLI (mesnevi) BENDEGÂN OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN