Aþk kokar doðada aþk, çevir baþýný bir bak
Dört baþý mamur ýrmak, heyecanla akýyor
Ýçinden taþar gibi gözleri parlak parlak
Sevenler, sevdiðinin saçýna gül takýyor
Iþýl ýþýl bir hava hâkimiyet kurmuþken
Hangi, fersiz geceden dönüyor silüetin
Gidiþinin yönünde tam da kýyam durmuþken
Anladým ki baðlanmýþ, çözülmez basiretin
Hadi al yüreðini, sevinsin hürriyetin.
Çýldýrýnca zihnimde söz verdiðin vaatler
Nasýl boðmuþtu bilsen karanlýkta kasvetin
Film gibiydi gözümde, özlediðim saatler
Selviye özenirken, sol yanýmda hasretin
Unuturum sanmýþtým karanlýk hayalini,
Çýðlýðýmýn nidasý aðlaþýrken fezada
Esefle kýnýyordum uyuþmuþ o halini
Sen/senlikten çýkmýþsýn aklýn fikrin ezada
Ne ileri ne geri, durur ayný hizada.
Hiç farkýnda deðildim, içtiðim sigaranýn
Hangi ara sýðýndým, zehirli dumanýna
Sanki merhemi gibi solumdaki yaranýn
Galiba denk gelmiþtim intikam zamanýna.
Yýllarca aðlamanýn bir faydasý olmadý
Güneþ bile gülmedi gökte hiç yükselmedi
Boþa koydum almadý, kimi zaman dolmadý
Zoraki sözlerine inanasým gelmedi
Gücenip üzülsem de, ruhun… hiç incelmedi.
Hep bir þeyler eksikti, “biz” olmuþken de zaten
Boþ yere mi sarýldým umarsýz yalanlara
Pembelerle süsledim siyahlara nispeten
Þaþýrmamak gerekir aslýnda olanlara.
Þeytanla eðleþini uzun tutarsa diye
Nasýl bir telâþtaydým, ortamýzdayken þirret
Uzadýkça uzadý, gecede her saniye
Kendine çekiyorken, girdaptan beter gurbet
Hýzýr gibi yetiþti yakaladý metanet
5 Eylül 2012 / NÜS