Bu þehri yakamam artýk, Ama sen yapabilirsin. Uzaktan þöyle bir bak, Ateþin olduðu yerden duman, Bir noktadan baþlayacak, Bir noktadan.
Sonra ufka sar yüreðini, Doðacak güneþi bekle, Bil ki, Ben orada olmayacaðým.
Sonra, Kalbin attýkça, Felakete uðrayacaksýn. Geçmiþe dönmek isteyeceksin, Film þeridinden bozma yýkýntýlarýn olacak, Ve bir bina hep saðlam kalacak. Ýþte ben, oradayým, Anlayacaksýn.
Ardýndan bir kalem adýna hükmedecek, O yazacak, sen yaþayacaksýn, O çizecek, sen görüneceksin, Sonra belki de "hiç" yazýlmadan Tarihe gömüleceksin, Bir noktadan baþlayacak, Bir noktada bitmeyeceksin.
Gidebilirsin. Gitmek istersen, Kalemi baðlarým, Kalemi.
| Emrah Nargöz | 5 Eylül 2012 Çarþamba, 01:50 |
Sosyal Medyada Paylaşın:
emrah.nargoz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.