Hiçsel Bir Mesele
herþey tuzpembe gözüküyor gözüme
sanki
üff desem daðýlacak dünya
gülümsüyorum
þehrin kapanmayan yaralarýna inat
dudaklarýmda
uhdesi yarým kalmýþ dualar
sanki yaktýðý herþeyi
küle döndürmeyi gelenek sayan birisi
hiç olmamýþ gibi hayatýmda
ve her defasýnda yeniden
küllerinden doðan ben
hiç gülmemiþim gibi acýya
gülümsüyorum iþte
hiçþey yolunda gözüküyor gözüme
sanki
bir kuþun kanadýndan düþmüþ dünya
beþ vakit intihar kýlýnasý yalnýzlýðýmda
gözlerim bilfiil hüzün iþgali
bu dikiþ tutmaz
kabuk baðlamaz halim
hayra alamet deðil...
amma ulu bir aðaç kadar ulu
amma devrik bir cümle kadar devrik
yaþamaya çalýþýyordum oysa
ansýzýn deðiþmeye baþladý hayatýn rengi
inceldiði yerden kopar oldu sevinçlerim
annemin artýk
kirlenen yüreðimi çitileyemediðinden belki
herþey farklý gözüküyor gözüme
sanki
dokunduðum yerden daðýlýyor dünya
göremiyorum artýk
bir bebeðin ilk aðlayýþýnda yeþeren umudu
gün ýþýðýna serdiðim hayalleri...
aslýnda deðiþen bir þey de yok biliyorum
bulutlardan ekmek yoðuran anneler
bu karanlýkla karýþýk yaðan yaðmur
ve paçasý kýnalý türküler
her þey eskisi gibi
ayrýlýklar hala jilet gibi keskin
mayýnlar hala serseri
deðiþen hiç bir þey yok biliyorum
aþýrý yalnýzlýklardan müzdarip olduðum þu aylarda
her þey farklý gözüküyor gözüme
çünkü;
o gitti...
Not: Bu þiirde anlatýlan tüm kiþi, kurum ve acýlar tamamen onsuzluk ürünüdür.
Hakan Karali
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.