İntihar Sus'u Verilmiş Dudaklar

Yalnýzlýk almýþ baþýný gidiyor
Eskisi gibi kimselere
Altý okka koymuyor vedalar...
Kendine intihar sus’u vermiþ dudaklarýmda
Cevaplardan umudunu kesmiþ sorular
Her ayrýlýk farklý gözüküyor insana
Ama yalnýzlýk hep ayný yerden vuruyor
Ömüriliðimde sýzlayan piþmanlýklarý
Haykýramadým...
Duymadýlar...

Düþene bir de tekme atan bu þehirde
Çözümsüzlük ve ölümsüzlük
Ne de fazla benziyor birbirine
Yarýnlara çýkmayan çýkmaz sokaklarda
Yarsýzlýkla baþlýyor yalnýzlýklar
Sen gidince baþlamýþtý bende
Bir kaldýrým taþýna oturup aðlamalar
Ayrýlýða meyilli insanlara
Ardýndan yarýnlara çözümsüzlüðümü
Yalnýz kalýnca gözlerimin ölüm süzdüðünü
Haykýramadým...
Duymadýlar...

Sessizlikte yere düþen iki boþ kovan
Ýki þiir çekirdeði çýkardýlar sol yanýmdan
Þiirlere alet ettiðim maviyi
Namluya sürdüðün günden beri
Gözlerin iki el silah sesi...
Bakýþmalar hala barut kokuyor
Ýmge yüklü gözlere bakan insanlara
’Yapmayýn!’ demek istemiþtim oysa
’Bakmayýn!’
Sizi de þiirlerle vuracaklar!!!
Öyle nefes kesiciydi ki yokluðun
Haykýramadým...
Duymadýlar...


Hakan Karali


Sosyal Medyada Paylaşın: