Her Şey Sustu Sonra
ne anlatabilirdi ki bir þiirden baþka
aramýzda yaþanmýþ ya da ölünmüþ her ne varsa
bir baþkasýydý o diyorum
eski halimi soranlara
aslýnda deðiþen bir þey yok
duvarlar hala suskun
mayýnlar hala serseri
ama intiharý farz kýlan hüzünlerin ortasýnda
dudaklarým kanar olmuþ sustukça
bir de kalbim...
seninse ellerin titriyor
oysa üþümüyorsun
gözlerin maviliðini yitirmiþ bir deniz gibi
durgun
ayrýlýðý yendiðimiz ilk gün söylemiþtim ya hani
...bakalým hayat bu defa
...hangi acýyla susturacak bizi
iþte bu gün o günmüþ gibi
son kozunu oynuyor hayat
nefesimde hissedemiyorum nefesini
gölgede parlayan bir orak var
deðiþmeye baþlýyor gecenin rengi
yaðmur
karanlýkla karýþýk yaðýyor üstümüze
keþkesi çoðalýyor cümlelerin
çaresizim
taþý sýksa þiirini çýkaran ellerim
saramýyor yüreðini
incinme diye
kollarým ürkekçe tutarken bedenini
usulca fýsýldýyorsun kulaðýma
- sarýlabildiðin kadar sýký sarýl bana
nefes almasam da olur !
- böyle konuþma ne olur...
önce gözlerin kapanýyor
sonra kollarýn düþüyor iki yana
sen
gidiyorsun herþeyim !
þimdi söylenecek ne çok þey var
ama susulacak daha fazla...
Hakan Karali
(kanser hastasý Hale Karagöz’e ithafen)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.