Artýk, zifiri gecelerin dipsiz kuyularýna dek,
Milyonlarca kez ayný bilmecenin labirentindeyim.
Baharýn koynundan yaprak düþer gibi;
Belirsiz, kimsesiz…
Asi rüzgârda, oradan oraya savrulmaktý bu.
Belki de sonu yazýlmamýþ bir masaldý senin için
Ve bitmiþti…
Ama ben, seni hala görebiliyordum…
Son ýþýklarý sönüyor sokak lambalarýnýn; ne gam?
Akþam kýzýllýðýndan korkulur mu hiç?
Ürküyor, titriyorum…
Kýzgýn yaz gecesinde, buz kesip donulur mu?
Ben donup kalýyorum öylece, hücrelerim buz kesiyor…
Yine ayný sorular uyutmayacak beni.
Neden yoksun yanýmda? Neden gittin?
Hani ben hep vardým?
Hani sen hep aþktýn?
Yoksun artýk…
Yine gün aðýrken, ýssýz yastýðýma
Baþýmdan önce gözyaþlarým konacak…
Düþlerimde, senli günlerin mutluluk zirvesini yaþarken,
Uykularýma, zehir zemberek ayrýlýk acýlarý sýzacak.
Sonra, kalbimin en ücra köþesine, senin olduðun yere,
O adý batasýca ayrýlýk hançeri saplanacak.
Ve yine, cehennem azabýna meyilli kâbuslardan,
Kýrmýzýya boyanmýþ, göz pýnarlarýmýn ýslaklýðýyla uyanacaðým
Ve küçük odama saçýlmýþ, senli hayallerimle avunacaðým.
Canýmdan can giderken,
Dudaklarýma konan anýlar busesi
Teselli edecek sol yanýmý…
Bu aþksa eðer, neden uykularýmýn cellâdý oluyor?
Söyle, susma konuþ!
Aþksa yaþananlar, neden son gücümü iliklerimden emiyor?
Bilmek hakkým!
Bu aþksa eðer bana neler olacak?
Daha neler yapacak?
Susma! Susma Allah aþkýna! Susma…
Onurumu kýran bu garip duygu aþksa eðer,
Söyle! Nefretin anlamý nedir?
╚►Ziþan Karamazi◄╝
04.09.2012