Oy anam oy

 
Ýkindin gördüm.
Bir efsane süzülmekteydi yavaþ, yavaþ ýhýlayarak!
Kaldýrýmlarýn üzerinden.
Arkasýnda, Rüzgârlarla kavgalý yaþlý bir çýnar,
Ve bir de!
Sessizliðe hapsolmuþ yürek,
Korkarak geçti daðlarýn gümbürtüsünden.
Oy anam oy!
Güz yorgunum, yol yorgunum oy...
 
Hayat kesiði çizgiler
Titrek yapraklarýn ellerinde meydan okuyordu yýllara
Çatlak, çatlak.
Ne yapsýn, çünkü o biçare,
Neden çýktýysa o, bu gün yollara!
Kaldýrým taþlarýyla paylaþýyordu içini kemiren dertlerini..
Oy anam, oy!
Kaldýrým taþlarýný sayar bir, iki üç diye!
Dost tutmuþ taþlarý bir kere..
 
Hafiften bir yel esti!
Mýrýldandý aðaçlardaki yapraklar.
Baktým!
Dostuna el sallar!
Yapýþ der yapýþ dallarýmdan düþeceksin bak, taþlara.
Ve tutundu o, titreyerek.
Mahcup, mahcup bakan selam veren aðaçlar aðladý!
Sýmsýký sarýlan kollara..
Ve acýdý sert esen acýmasýz rüzgarlar.
Oy anam, oy!
Nasýl da titredi korkudan bacaklar..
 
A.Yüksel Þanlý er
02 Eylül 2012











Sosyal Medyada Paylaşın: