Geçip giden yýllarýn hayalini kurarken, Gözyaþlarý dökerek, geçmiþi andým yine. Yüzlerimdeki yaþlar, süzülürken benden, Hicraný yaþadým’ da, üzüldüm ben yine.
Ýçerimden çýkmayan, hayal olan yýllara, Aðlarým sabah akþam bir haller oldu bana, Ne oldu bilmem bana, bakarým’ da daðlara, O daðlar bulutlanýr, üzülürüm ben yine.
Bahar gelir gül açar daða giden göç olur, Kuzular durmaz meler, ses gelir beni bulur, Can bedenimden çýkar, içerim hep burkulur, Aklýma gelir bunlar, üzülürüm ben yine.
Bulut sarar bazý gün, Toroslarda daðlarý, Bir þeyler söyler bana, gösterir sanki karý, Bakar karþýmdan bana, yollarýn kývrýmlarý, Aklýma gelir o yollar, üzülürüm ben yine.
Otursam bir suyun, bir pýnarýn önüne, Aklýma gelir daðlar, gözyaþým düþer yine, Bir sað bir sol diyerek, ses veren su sesine, Aðlarken subaþýnda, üzülürüm ben yine.
A.Yüksel Þanlý er 01 Eylül 2012 Antalya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.