Herkesin boðuntusun da yutkunuyordum dünyayý, taa ki sevincim suretimde bir ölü soðukluðuna dönüþene dek…
Kâküllerini araladýðýmda
Dalgýn bakýþlarýnda kaybolmuþtu yaz ikindisi
Sessizliðini haykýran soluðu deðerken yanaklarýma
Kirpiklerinin açtýðý yolda yürüyordum
Þýmarýk damlalarý dökülürken gecenin duman rengi saçlarýyla tenime
Bir þey var tam þuramda bir þey diyordum
Bir karýnca misali geziyor dilimden yüreðime
Bir düðümü týkar gibi yutaðýmda
Bir fýsýltý gibi pelte pelte aðzýmda
Çýrýlçýplak bir sözcüðü giyinir gibi
Ya da soyunur gibi duygusunu yitirmiþ vakitleri…
Gözlerine oturan sokaklara teslim ederken çýðlýðýný
Sessiz sedasýz seyrine dalýyordum
-O sokaklarda kaldýrým taþý gölgesiydim
Tutunurcasýna çaresizliðime elediði þefkatli kederine-
Gözlerinde gittikçe uzaklaþan valizsiz yolculuðu
Ve ülkeler boyu yalnýzlýkla dönüþünü buðulanan penceresine
Diline konmamýþtý bir çift kanat sesi-ki dilinden havalansýn tüm güvercinler-
Ona seçilen hayatý yaþýyordu her harfi azap olan
Gözlerinde beliren bulut puseniyle barýþýktý nicedir
Barýþýn adýný sadece içinde ki gölgesiz kalabalýðýndan biliyordu
Saatini gösteriyordu gözleriyle bana
Benim suskunluðum sende sürecek der gibi
Der gibi sonsuzluk iþte bu ve içinde ýþýl ýþýl bir kýymýk
Usul usul sýzlanacaksýn yaslanýp boþluðuna…
Aldýrmýyordu suretindeki çizgilerin çeþitliliðine
Yüreðindeki boþluklar adýmlarýnýn önünde büyüyen birer kuyu iken
Geceyi çoðaltýp dururdu bakýþlarýnda…
Anne olunca öðrendim
Annemin dudaklarýnda ki rüzgârlý gülümsemenin
Ve gözlerinde ki yolculuklarýn acýtan yanýný…
Ki inanmýþtým o vakitlerde gecenin büyüttüðünü çocuklarý
Çoðalttýðýný ve de sevinç kýrýntýlarýný sabaha
Rüyalarýmdan vurulmadan evveli…
Daye,
Yorgunluðunu içime çekerek abc’sine topluyorum þiirin adýmlarýný/ terli bir i mgenin gölgesiyim satýr baþýnda
Sür diline adýmý…