Yol kenarýnda ölü bir kirpi gördüm, gideceði yere varamamýþ, ve sona geldiðinin farkýnda yüzüne çivilenmiþ þaþkýn bakýþýyla yatýyordu, o gün yolun karþýsýna daha dikkatli geçtim. Ertesi gün ayný yerdeydi, etrafa baktým, ölü kirpiyi kimse sahiplenmek istemiyordu. Þöyle bir bakýp yanýndan geçiyorlardý. Diðer gün ve ondan sonraki gün hala oradaydý… Üç gün sonra üzerine güneþ sýçramýþtý, aðýr bir koku sarmýþtý etrafý, insanlar rahatsýzdý, etrafa bakýyor, kokunun kaynaðýný merak ediyorlardý. Ve tam bir saat sonra geri döndüðümde kirpi gitmiþti. Kokmadýðý sürece herþeye tahammülü vardý insanlarýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
iveysi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.