þafak vaktiydi
güne dair masalýný çoktan yazmýþtý tanrý
o ise hala karanlýðý uyutuyordu
beyninde inancý
yüreðinde bin bir sancý
ne dinini ne de dilini tanýdýðý bebek
büyürken ellerinde
ve yürürken önünde adým adým
tek tek yýldýzlarýn düþtüðü saçlarýnda
ömrünü tarýyordu
gökkuþaðý diye eline tutuþturulan çýngýrak
ruhunu kemiriyor
onu kandýranlardan
çaldýðý maviyle
avunup
aðlýyor
aðlatýyor
ve tüm tanrýlara inat
çýðlýðýný boðan güneþi
doldurup beþiðine
susuyordu