Kaç zamandýr kaleme, köle olmuþtu sancým
Gitmelerden uzakken kahrolasý usancým
Anahtar nerde diyor getirsin benim hancým,
Güzellik evresini tamamlarken sözlerim
Doðumun telaþýný yaþar gibi özlerim.
Dünyaya gelmeye de, ne kadar meyilliydi
Eflatundu gökyüzü yýldýzlar afiliydi
Ýçimi dökeceði her halinden belliydi,
Yaðmuru bekliyordu cesaret versin diye
Ýnfilak arzusunda, suskun-mahcup seciye.
Pejmürde bir haldeydim uzaktan bakýlýnca
Gözlerim durduk yere aynaya takýlýnca
Kendi aksimden korktum bir baþýma kalýnca,
Mecnun deðildim fakat, Leyla gibi bir bendim
Tam zamanýydý artýk yýkýlmalýydý bendim.
Ne olduysa olmuþtu o kýsacýk arada
Hemen de kanýksandým kabuk tutmaz yarada
Ýnzivaya çekilip düþündüðüm sýrada,
Kör kütük sarhoþ gibi, kendimden bir geçmiþim
Zihnimde dolanýrken kýrk beþ yýllýk geçmiþim.
Kýrgýnlýðý öðüten deðirmen olsa yürek
Yine de çekemezdi, onca hüzne ne gerek
Ýnceldiði yerinden bir hamlede çekerek,
Koparsa kopsun dedim, kafa tutup maziye
Yeni baþlangýçlarý koyarken teraziye.
1 Eylül 2012 / NÜS