Bedenim kendi odunu, kemikleriyle yanýyor vazoya ýslatýlmýþ menekþeler titrerken serin gecede… Güneþte unutulmuþ aþk… Kalp krizi sýzmaya çalýþýyor tam kapanmayan pencereden, kalp masajýnda kýrýlan kaburgadan çok acýtýr ihanet… Son gün yeniden doðar, beyaz bir gülümsemeyle bekler perde arkasýnda, balkona çýkar temiz güne bakarým, meymenetsiz yüzüm asýk, az önce iþeyen kamýþ muhtemelen kalkýk, maymun gibi kaþýnýrým, ve sanki dün hiçbir þey olmamýþ, kimse aldatýlmamýþ, kimse kovulmamýþ, kimse kalbini kaptýrmamýþ hayata, kimse ölmemiþ, ve dünyanýn bütün silahlarý ayný anda tutukluk yapmýþ gibi kutsal birþeye yeni doðan son güne bakarým… Derken bir ambulans geçer, siren sesi patlar sabahýn içine iþte o zaman hayat korku salar üzerime, bir siren sesi yeter insaný dehþete düþürmeye güzel diye birþey kalmaz süpürülmüþ hayat kýrýntýsýndan geriye... Ve bugün için yeterince mutlu olduðumu düþünerek payýma razý olur týraþ olmak için maðarama dönerim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
iveysi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.