Ýçimin içsizliginin deþifresi// Gidiyorum þimdi kadýn..! Aklýmdan kaçýp iltica ediyorum yetim kalan çocuklarýn yurduna, nasýlsa sýðamadým küçücük kalbimle koca yürekli þehrine, aslýna bakarsan sen hiç hissetmedin en çok da sana sýðýnmaya ihtiyacýmýn oldugunu... Tenimin teninden uzak olduðu hallerde varlýðýn dahada sokulduðunu hissediyorum yanýbaþýma... Darmadagýnýklýgýmýn ,kýrgýnlýklarýmýn üzerini nasýlda þuursuzca sarýpsarmalýyor tanýmadýðým kokun... Tozlu raflarda unutulmuþ resimler avutmuyor zemhereðinden boþalan yüregimi, Çok uzun uzun anlatmaya gerek yok be kadýn... Çok basitti bu hayat denen denklemi çözmek oysa biz hep baþkasýna toplanýp kendýmýzý cýkardýk bu hayat denen iþlemden Tek bir sonucu vardý sevdik... Ben seni sen ’o’nu Aslýnda mevz-u biz olduðunda hep cahildik ! Aþk’a Notumuzu erken aldýk bu hayatta Hep sýnýfta kaldýk be kadýn...
//Ýbrahim Yýlmaz// kýrýk/k’alem
Sosyal Medyada Paylaşın:
sehr-ı sukut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.