MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

BİR AĞAÇ GİBİ OLDUM
Güneri Yıldız

BİR AĞAÇ GİBİ OLDUM



Burkulan bir yüreðin titreyen tellerinde
Tutunacak bir saçak aradým senin için.
Kara kýna yakýlmýþ o narin ellerinde
Tuttuðun saçlarýný taradým senin için.
Kaybolmuþtun ufukta mendiller sallanýrken
Ýþte ben de ardýndan bakarken kökten bittim
Öncesinde çeyizler denk olup yollanýrken
O denklerle kendimi toplayýp kaçýp gittim
"Bir aðaç gibi oldum uzakta, dallanýrken.
Bir aðaç; yapayalnýz, insanlarý andýrýr
Kimler böyle bir halde sevenleri kandýrýr?"



Dur; aklýmdan geçenin kaçmasýna yol verme.
Dur; gözümün içinde hoyratça dönüp durma.
Elin, seni alýp da uçmasýna yol verme.
Uyma vesveselere ne olur; yeter, kurma.
Uyanmasýn çiðdemler, uçmasýn kelebekler;
Aðlamasýn anneyi özleyen o bebekler.



Parmak uçlarýmdaki donmaya yakýn hissi,
Hangi zamana kadar aklýmda taþýyordum?
Kýlcal damarlarýmdan kalbe giren habisi,
Yok etmeden ben hangi noktaya ýþýyordum?
Ömrümde vazgeçilmez, deðer biçilmez miras,
Bana ceddimden kalmýþ; ceddimin en baþýndan;
O ki, anayurdunu terk ettiren ihtiras.
Anlamak zor deðildir, bakan anlar kaþýndan.
Böyle bitmez acýya kimdir; böyle muhteris?
Durmadan koþtururken, olacak mý bir daha?
Mutlu, mesut dünyada; ulaþýr mý sabaha?



Varmak o kadar kolay, o kadar basit mi ki?
Sessizce geçenler de geride iz býrakýr.
Su, diye içtiðimiz gerçekte asit mi ki?
Kime baksak bir tavýr, bir büyük giz býrakýr.
Uyanmasýn bu demler; uçmasýn üveyikler;
Aðlamasýn daðlarda o saf masum geyikler.



Hani, bazen insanýn aklýna gelir ölüm,
Aslýnda hiç çýkmadan, hep orada olmalý
Hani, zevke dalýnca hayatý bölüm bölüm,
Yaþarken kimi insan hep sýrada olmalý
Kimi de dünya için her dem baþvursa cebre
Hesabý sorulmaz mý? Mahkemeye gitmez mi?
Girmez mi, ebediyen; iki metrelik kabre?
Bitmez mi, deyiverin; bu saltanat, bitmez mi?
Her yapýlan sonunda, sona vurmaz mý ibre?
Dönüþmez mi cezasý kat kat büyük azaba?
Ve sonunda insandýr uðrar büyük gazaba.



Vur þimdi içindeki saldýrgan olanlarý;
Kal birazcýk kendinle, düþün, bul hatalarý.
Sar, ruhuna girip de gün be gün solanlarý.
Kerkenezler toplanýp çaðýrsýn atalarý.
Uyanmasýn rüzgârlar; dökülmesin telekler;
Aðlamasýn yaþ döküp göklerdeki melekler.



Þimdi geldik ya sona; ne kadar þey topladýk?
Oturup muhasebe ederek bakmalýyýz.
Neler düþünüp yaptýk ve ne kadar hopladýk?
Vazgeçip bu inattan doðruya akmalýyýz;
Doldurmadan miadý, artan vaktimiz varsa;
Pür dikkat ve özenle kalaný kullanýrken;
Sorumlu olduðumuz, ameller bize yarsa;
Bir kapý açacaktýr, ebede yollanýrken.
Ýþte o son zamanda, güzellik ruhu sarsa;
Alnýmýz, yüzümüz ak, koþacaðýz menzile.
Hareket vakti için basýldýðýnda zile.



Elden gelen her þeyle bir an evvel koþmalý;
Yardýma muhtaçlarýn imdadýna yeterken;
Öne çýkan zorluðu, engelleri aþmalý;
Arzýn öbür ucunda güneþ doðarken erken;
Uyanmasýn hodbinler; delinmesin elekler;
Aðlamasýn yaþ döküp göklerdeki felekler.




Güneri Yýldýz (Elazýð, 07.08.2012)


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.