Tenimin tenhalıgında yitiriyorum/ Kokunu derisinden ayıran Adamı...

Tenimin tenhalýgýnda yitiriyorum/ Kokunu derisinden ayýran Adamý...

Azad et artýk !!!
Yorðunum
Traþý gelmiþ sakallarýmýn arasýnda dikenli bir tel gibi kesiyor parmaklarým...

Yara bere içinde yüzüm,
Yüzsüzlüðünü asýp gittigin aynalardan kaçýþ sebebimdir
dudaklarýmdaki aptalca hüzün..

Nereye gitsem,ne yana dönsem ezber ettigim kokun sarýp sarmalar tenimin tensizligini
Bu sebeb’’ten ne zaman üþüsem sadece sen’’sin üzerime örtülen
Ölürüm ugruna dediklerini, bilirim...

Sen gittikten sonra cok uyku biriktirdim kendime yine de bilirim!
Ruhun yanýbaþýmda
Bedenin bir baþkasýnýn koynunda...

Þimdi!!!
Yoksun ya bir sigara daha iliþtiriyorum agustosun ortasýnda ayaza çekmiþ dudakuçlarýma.
Her gece baþka bir þehrin yollarýna býrakýyorum saç tellerini...
Belki olurda bir gün takýlýrda ayagýn düþersin düþlerime

Bir kac parca umut’ta olmasa cebýmde yaþayamadýklarýmýn sancýsý sýzlata sýzlata öldürürdü tenimin tensizliginde
Kendi h’’içimde s/aklýyorum kendimi...
Bazende içimden çýkarýp sensizligi belirsizlik içinde kayboluyorum...

Ansýzýn...
Yavaþca sessizce geleyim çocuksu bi heyecan yüzümün yüzsüz kalmasýna ragmen...
Gözlerini gözlerime renk yapayým...
Durma uykumu ç’’al gecemden ...
Düþlere sal...

Tenini tenhalýgýnda býrak sende benimle kal...
Yada ölümü sal
Ölümsüzlügümü al...
Sende git’’me kal...

’’Ýbrahim Yýlmaz’’
kýrýk/k’alem
Sosyal Medyada Paylaşın: