Hiç mi seni neþeli öpemeyecek miyim?
Sonunda martýlar gibi olacak ya kaderimiz
Kirli boðaz sularýndan, ’þiþt’ diyen balýkçýlar arasýnda
Yumurtasý karnýnda balýklar avlayacaðýz
Gözyaþlarýmýzla ýslanmýþ dudaklarýmýz tuzu emerken
Serin yaylan da, süt kokan mýsýrlarý ayýklarken tozlu ellerimle
Gökyüzünde kaç yýldýz olduðunu merak ettiðime dair kitaplar
Sigara paketleri, boþ soda þiþeleri saklarken koltuk altýnda
Korkacak mýyým o dünya, bu dünya, þu dünya tuhaflýklarýn da
Daha kaç tugay hayali, siyah poþetlere istifleyeceðiz?
Sonra, sonra bir de bulutlarý, maviyi, yeþili alýp da kaçarsa diye
Hani o þeytana benzer hasret denen ayrýlýk tellalý
Irgatý olduðumuz sürahinin içindeki su dökülür de yere
Pek de alýþýk olmadýðýmýzý zannettiðimiz acýlarý
Yalnýzlýk teranesinde, kendimiz mi çekip, kendimiz mi oynayacaðýz?
Ya gökyüzü?
Diyelim ki gece olunca yine
Yönümü bulamayýp, düþünce þehrin tenha bir köþesinde
Tutunabilecek miyim sensizliðin o hýrçýn nehrinde?
Bir de üstüne gökyüzümüzü,
Çalarlarsa,
O zaman ölecek miyiz gerçekten de,
Susarak ve hâlâ deliler gibi severken birbirimizi?