saatler yataðýmý bozan sevda
her gece on iki de kayboluyorum göðsünün nehirlerinde
kýrmýzý þehrayinlere rast geliyorum saat bire doðru
yumruklarýnla sancýlý bir anne oluyorsun
baldýrlarýnda saf saf aðlarken masumiyetin
bir ikindi türküsü iþitiyorsun benden
ikiye doðru kuruyor dudaklarýn
þanslý sayýyorsun kendini
gözlerin bulutlarýný toplarken dudaklarýmýn yamacýna
baþlýyorsun aðlamalara usanmadan
sevmek gibi bir kelebeði
ölmeden önce
Tam doðu gevþetirken kemiklerimizi
siliyorsun ellerinle yaþlarýný ellerimden
tuttuðun ellerim aþk oluyor sayende
denize doðru tehirli saat dört treni kalkýyor gardan
gizlemiyorsun hiçbir ýslaklýðýný
þehrin en ciddi caddesinden ekip arabasý bizim olmayan bir sokaða daha dalarken
uykuya benziyor dudaklarýmý öpüþlerin
kesik kesik..ihtirasla ve hüzünlü
saat yarým dairesinde evsahibine benziyor gittikçe
yüzün sararan siyah gök de ay gibi
gittikçe ufalýyorsun
kayboluyorsun
tutmak istiyorum seni
nefesin nefesime karýþýyor
biliyorum uyanacaðýz
sýrtýna sarýlmamý istiyorsun
artýk saatsizlik zamaný
ellerimle yüreðini okþayýp
yaðmuruna hasretlik de gidiyorum
tümdükkanlarkapalý
deðil bu gün pazar
yine sensizlik sadece