İŞTE HAYATIM..( Son bölüm. )

Biraz mahrum yerdi,soðuðu çoktu,
Dayandýk,katlandýk..Çaresi yoltu..

Ýlkbaharda piknik yapýp-eðlendik,
Bulgur pilavýný yufkayla yedik..

GÜLÜM,ne de olsa yeni evliydik,
Elele,gözgöze ve dizdizeydik…

Armudu dalýndan koparýp-oyduk,
Rakýyý da onun içine koyduk…

Acý salatadan dürüm yapardýk,
Çakýrkeyif olup,nara atardýk…

Torpil oldu baban,yani kayrýldýk;
Ta’yin edilerek ordan ayrýldýk..

Altmýþ devriminde AYVALIK’taydýk,
Mangala prina koyup,yakardýk..

CUNDA ADASI’nda meyhanedeydik,
Deniz kýyýsýnda Sardalye yerdik…

YEDÝKUYULAR’da piknik yapardýk,
Çamlara taþ atýp,fýstýk toplardýk…

Kýzýmýz BAHAR’çe orada doðdu,
Bizi neþ’elere,sevince boðdu…

Çeþitli otlarla,þarap ve balýk,
Seninle güzeldi,GÜLÜM, AYVALIK….

Dört yýlýmýz nasýl geçti,bilmedik…
O günleri hatýradan silmedik…

SEN vardýn BÝTANEM.yanýmda hep SEN…
ALLAH’tan, baþkaca ne isterdim ben ?..

Altmýþlý yýllarda URFA’ da idik;
Gölde,Kutsal Blýklarý yemlerdik..

Orada yemiþtik baklavalarý,
Üstüne koyarak dondurmalarý..

AYN-I ZELÝHA’da çaylar içerdik…
SIRA GECESÝ’nde,Çiðküfte yerdik..

Kýrmýzý turp,roko,yanýnda tatlý;
Keyfimiz olurdu sanki on katlý…

URFA içi,KARAKOYUN DERESÝ,
ERDEK,YOZGAT nereee,URFA neresi ?!.

“.Urfa daðlarýnda gezer bir ceylân,
Yavrusu kayboýlmuþ,aðlýyor yaman !..
Gezme ceylân þu daðlarda ,seni avlarlar !,
Aneyden,babayden ayrý koyarlar !..”

Lokantalarýnda kebaplar yedik,
Kalaylý taslardan ayran içerdik..

Firavun NEBÎ’yi ateþe atmýþ !..
HALÝYULLAH’ýný ateþ yakmamýþ…

O azgýn ateþlker, göl olup,sönmüþ…
Yýðýlan odunlar balýða dönmüþ…

YAZ’IN ,seni kýzgýn alev kucaklar !.
Kýrk-kýrbeþ derece olur sýcaklar !..

Rutubeti yoktur,,rahat gezersin,
Geceler serindir,keyif edersin..

URFA günlerimiz sürdü bizaman…
Gurbet elleri hiç verir mi aman ?!..

Bir zaman MANYAS’ta,ERDEK ‘te biraz;
KAÐIDAÐ’da yedik viþne ve kiraz…

EVLÝYA ÇELEBÝ olmuþtuk herhal…
Gitmemiz gerekti,ayrýldýk derhal…

ÝSTANBUL günleri sürdü onüç yýl…
Seksen yýlýnadek,hakimdi akýl..

Huzurluyduk,gündüz-gece gezerdik,
Sinema dönüþü dondurma yerdik…

Koskoca Ýstanbul,gezmekle bitmez,
BOÐAZ GEZÝNTÝSÝ,akýldan gitmez…

EMÝRGÂN,GÜLHANE ve SULTAN AHMET…
Dolaþýr -dururduk,çekmezdik zahmet…

Sarayburnu,Eyüp,Küçükçamlýca,
Þarkýlara konu,HEYBELÝADA…

Tiyatro,sinema,gezi ve konser,
Azamet ve Tarih kokuyor heryer…

Eðlence,,ziyaret ve de düðünler,
Ne yazýk ki bitti huzurlu günler !!.

Anarþi,heryeri ateþe verdi !!..
Sað-sol çatýþmasý ülkeyi gerdi !!..

Yüzlerce aile mahvoldu,söndü !..
Ülke,kanlý savaþ yerine döndü !!.

Binlerce erkek-kýz kaybolup,gitti !!..
Nice sonralarý korkular bitti …

Acýlarý kaldý tüm zihinlerde…
Birlikte yaþadýk,acý günlerde…

Çok korkular çektik,gündüz ve gece..
BÝTANEM,YANIMDA SENDÝN SADECE…

Orda gelin ettik her iki kýzý..
Bir de onlar açtý yürekte sýzý !..

( YARABBÎ,rýzkýmý kes burdan ! )deyip,
ERDEK’e yerleþtik,elveda edip…

Acýsý-tatlýsý gönülde kaldý,
Ruhumuzu ERDEK SEVDASI aldý…

Evlât sayesinde gördük birçok yer,
ANTALYA,MANAVGAT,DÜDEN þaheser !..

KARAOÐLAN parkýnda kahveler içtik..
KARPUZKALDIRANDA denize girdik..

MANAVGAT üstünden resimler çektik..
DÜDEN’i seyredip,yemekler yedik ...

Gurubu seyrettik MÝLLET PARKI’ndan..
Serinlemek için,suyun arkýndan..

Elimizi-yüzümüzü yýkadýk..
FALEZ’den denize inip-çýkardýk..

Elele,dizdize,gözgözeydik hep,
Sevinç’e,coþkuya sen oldun sebep..

Sen görmedin ,bitanem,PAMUKKALE’yi,
Çanaklar misali TRAVERTEN’leri…

Basmaða kýymazdýn,görseydin eðer,
Derdin ki,” ne güzel yer imiþ meðer..”

Gurubu seyretmek taa yükseklerden,
Bir ömre bedeldir PAMUKKALE’den…

Duygu sellerinde kaybolup-gittim !..
Sen yoktun yanýmda…Eridim-bittim !..

Son bölüm..

Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK


Sosyal Medyada Paylaşın: