Ovaya Tengri Daðý’ndan inen rüzgar Çölün mavi gözü Aral Cana can Hazar Türkmen atýnda ki süvariler. Þarkýn þafaðýný En uzak menzile götürenlerdir gelenler Geldikleri yer belli. Yer gök arasýnda en kutlu topraklar.
Nurlu niyetler, Bir küheylanýn heybesinde, Alperenlerin yüreðinde. Nal deðen, ömür serilen yurtta. O nurlar, tohum diye ekildi topraða. Vatansa bu topraklar Ýzmir’den Kars’a Akan kan belli
Daðlar eðilmiþ, Nehirler yol vermiþ, Vuslata ersin diye erenler. Bu kutlu savaþta Yoldaþ olmuþ Börteçeneler, Bozkurt Meteler
Ahlat’ta o kümbetler Sessizce yurt bekler Ýçindekiler ölü deðil Aslan yürekli þehitler
Dicle’nin kenarýnda Sessiz ikâmetðahýnda Han’ýn halefi -Kubbeme baykuþlar kondurmayýn Dicle gibi akýn Durmayýn! Gidebildiðiniz yere kadardýr vatan. VOLGA’dýr Fýrat’týr, Sakarya’dan öte Tuna’dýr Gönlümüzdeki aslan. Bu ovayý ben beklerim durmayýn-
Niyet bir nefer bin Kavga deðil bu vazgeçilmez sevda Yüz sürdükse bu topraða Gitmeliyiz doðudan batýya Tulparýn kanadýnda
Eriyen demir yakýlan ateþ Yol gösteren Bozkurt Turfan’dan Tuna’ya Gök kubbede bir ses Bendsiz ýrmaklar olun, akýn. Taç senin taht senin; Az kaldý çok yakýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eylül Yağmur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.