Yalnızı Oynuyorum

Yoksun... ve ben;
Sesi kýsýk,
Boynu eðik,
Gözlerinden yerlere düþen yaþlarý
Çaresizce seyreden,
Bir yalnýzý oynuyorum.
Sahnem olan sokaklarda,
Dolaþýrken...

Þarkýmýz çalýnca,
Kulaklarýný týkamaya çalýþan,
Daha fazla sývý kaybetmemek için.
Daha fazlasýný hatýrlamamak için,
Birlikte yaþadýðýmýz günlerin...
Dolaþýyorum,
Unutmak için...

Senden baþka,
Nereye gideceðimi,
Nerelere gidilebileceðini,
Bilmiyorum...
Ama suç senin,
"Her yer" olmamalýydýn...

Yoksun... ve ben;
Yalnýzý oynuyorum,
Hem de bir ömür boyu.
Biliyorum,
Bir emektir bu...
Kimse beni alkýþlamadýðýmdan anlýyorum sonunda,
Figuran olduðumu...

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: