su bilse
kurur þelaleler
gölgesi mavisine yansýyan
akasyalar istiðfar eder
talana uðramýþ ruh
sinsice sýzar
sinsice susar
düþlerini döker koylarýna
her feryat
ferman olup dilden dile dolaþan
umut yangýnýndan arda kaldý
eski zaman sevdalar
gönül külleri uçurdu mâverâ’ya
birikmiþ biriken itiraflar dilde
izden yola gelip sulara gün gibi doðdu
kanatlanýp âh ile mevsim ötesine
fecri unutup yürüdü
duâlarla aþka doðru
omuzuna yaslanýp aðladýkca
duru umutlar bürüdü
yoksunluk efil efil esti
o ses dedi ki: Hangi denizi bekliyorsan
enginlere bak; güneþin týlsýmý yok mýsralarda
çýðlýklarý kes
mehtâbý doyumsuz rûhum sardý
bü yüzdendir
karanlýðý koyup kalbime
haykýrýyorum morluðuna akþamýn
çýðlýklar okþuyor o güzel arzularý
güneþ hiç bir sabaha
yeniden doðmadý
bir damla su ve deniz için
rûhum çýrpýndý
aðladý.