’’Gelsin sana kavuþma günüm, onlar öldü diyecekler belki, o gün benim düðünüm.’’
Ben sana hiç aþýk olmamýþým biliyor musun? Ellerinin beni þekillendirmesini sevmiþim Gözlerinin içimde açtýðý aydýnlýkta kaybolmuþum Seni seviyorum demek bir hata mý sence? Yoksa seni yaþamaya geç mi kalmýþým ?
Bir gün sana sýkýca sarýlýp gözlerinden öpmeliydim Kýrmýzýnýn tenine aþýk olduðu o gün gibi yakýp Beyazýn saflýðýnda uyanmak kadar güzel yýllarda Hayata anlam katan düþlerin tutkusunda Sadece seni, ömrüm boyunca yaþamalýyým
Doyasýya istemek bir hayatý , ömrümde Sen yakan , hasret çektiren, Yokluðuna savuran bir hiç gibi, Köþene çekilip acýyla kavrulan, Gözyaþlarýnýn kuruduðunu hissedip, Sýrf onu düþünüp içine kanayan, Kan kýrmýzýsý gönül sancýsý bir hikayesin.
Yalana gerek yok sevgilim Çünkü yarýna yürek yok bizde Ne konuþsun benimle Ne de içime bakýp sussun
Sen nereye bakýyorsan bak Uzaðýmda ol, hisset , ama yaþama Tarif etmesi zor oluyor bazen Her gülüþünde açan gamzene gömülmek istedim.
Hasretim dipsiz bir kuyu Beni oraya sen ittin Özlüyorum Her satýrýmda. Þiire düþen her hasret cümlesi seni anlatýyor aslýnda
Yalvarýrým bana öyle bakma! Nefret edemiyorum bir türlü anla Geceler, Sensizliðin dip noktasý Ýntiharýn eþiðinde sallanan beden benim, ruh senin. Ne çare son nefes çýkacak bir gün Ýþte o an Kavuþacaksýn sevdiðine
Yunus Özkan
13.08.2012
17:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.