Ezberim kaçtý gözlerinden derine Hele bir uzat elini yarama Derman ol demiyorum , haþa... Acýný yaþamadýðým gün huzursuz olurum Yarama yan demiyorum , yaþa Ben bile bile yaþýyorum ya...
Ne heder olan bu gönül için Kýyýsýna vuran þiirlerin Dünyayý ardýna alan gölgenin Ýçine sýðamadýðýma yanýyorum
Eðreti bir düþ yorgunuyum Mavilerim karaya çalýyor artýk Yaz yaðmuru kesmez beni Kar , boran , fýrtýna bekliyorum
Savur beni Savrulayým yaralarýmla Uzaklarýn en uzaðýnda olayým da Görme gözlerimdeki can suyumu...
Susuyorum En çok sende sus/yorum..
Gülüm… Sana sesleniyorum Güllerin ekildiði yüreðin benim deðilse Ölüm Hak Azrail’im bir an önce seni bekliyorum