sesinde adý konulmamýþ bir baharýn çýðlýðý var kalemine gömdüðün kapanmamýþ bir hikaye af diliyor yazdýklarýn daha yazmamýþ olduklarýndan
sen maviyi severdin çocuk, perde aralýðýndan gökyüzüne bakarken gidilecek kentler var,dinlenecek türkü tadýnda hayatlar var derdin kendine sen maviyi,daha tanýþmadýðýn insanlarýn varlýðýna inandýrdýðý için severdin bak yýllar geçti aradan aradan koskoca bir boþluk geçti doldurmaya yeltendiðin bir gençlik nefes alýþý kadar kýsa boðazýnda düðümlenmiþ hüzünlerin arasýndan verdiðin nefes kadar uzun geçiyor sen gülümsemeyi severdin çocuk sen hayatý severdin
tanýmlanmamýþ bir yolun baþýndasýn þimdi umudu giymek zordur, acýlar dondururken parmak uçlarýný ve çýkarma zamaný þimdi ,yüreðinin sözlüðüne düþen tüm kelimeleri beyninin bir köþesine konaklamýþ, hayatýn dipnotlarýný silme zamaný þimdi alnýna düþen kakülleri saçýna iliþtirip ,gözlerini yoldan çevirip yolun ilerisine bakma zamaný þimdi
sen sevmeyi de severdin çocuk uðrun uðrun,baðýra baðýra,sessizliðinde aðlaya aðlaya ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigâr Baran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.