hikayesini bizim yazdýðýmýz hayatlarda hatýrlamak an, unutmak zaman meselesiydi sadece
senle ben ayný kitabýn farklý ellerde okunan karþýlýklý sayfalarýydýk birimizin kaldýðý yerden diðeri devam eder, birimiz olmadan diðeri anlamsýz kalýr biz tamamlardýk yarým kalan cümlelerimizi
senle ben bir tiyatro oyununda ayný sahnenin ayrý iki perdesiydik, ayrýlmamýzla baþlayan hüzün, kavuþmamýzla biterdi
ve sen o sahnelerde geceleri ezberlediðim, gündüzleri unuttuðum, perdenin ardýndan gizlice bakan utangaç rolümdün
ve ben boyumdan büyük perdelerin arkasýnda dün gibi derin, gün gibi sensizdim.
ben daha gözlerine bakýp söyleyemeden sevdiðim repliðimi sen ikinci perde bitmeden gitmiþtin
nefes almak gibiydi gidiþin ve ben her nefesinde ölmüþtüm her öldüðümde bir mevsim eksildi takvimimden ve öðrendim ki eksik takvimlerde daha hýzlý büyüyormuþ insan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
noktanoktanokta Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.