Kibrit çöpü aşkları
Herkesin yaþamak istediði düþleri vardýr, yazarken bile heyecanlandýðý
yaþadýðý bir mevsimi vardýr, bir de baþka mevsimlere geçerken anýlara býraktýklarý
bir duvarý vardýr, her gelenin karaladýðý ama her gidenin ardýndan baþkasýna boyattýðý
ve herkesin anlatacak bir hikayesi vardýr þu ölümlü dünyalarýnda,
bir de her bittiðinde kendi külünden doðan ölümsüz Aþklarý...
Aþk, uyanmak istemediðin bir düþe yatmak, düþündüðün kiþi ile güne uyanmaktýr
Aþk, bazen dört duvar arasýnda nefessiz kaldýðýn an baþka bir dudaktan nefes almanýn heyecanýna varmaktýr
bir çocuk gibi düþünmeden ve isteyerek ateþle oynamaktýr Aþk,
bir kibrit çöpü gibi ince ruhlu bedenlerin tutuþmasý kadardýr
anlýktýr ama karanlýk deðil
Aþk, ilk dokunuþta alev almak, ateþ olup bitene kadar yanmaktýr
Kimi için sadece özel bir kelimedir Aþk, yazýldýðý gibi büyük baþlar
Kimine de gizli öznesi ile seviþtiði kocaman bir cümledir Aþk,
belki de aslýnda bir kibrit çöpüdür Aþk,
Ya tutuþturur baþka bir bedeni, yada sadece yakar kül eder kendini
Sosyal Medyada Paylaşın:
noktanoktanokta Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.