Ýþte onlardýr, vücutlarý parayla satýlýða çýkanlar, Ýþte onlardýr, dünyanýn tecavüzünden býkanlar. Fahiþe… Sadece üç heceden oluþmaz aslýnda, Günahla yekvücut olmuþ bir ruhun kemiðidir, etidir, Zemberek diþli dünyanýn pas tutmuþ siluetidir. Elinde çantasý, yollarda, sokaklarda sesler, Bini bir para küfrün, Fahiþe, dünyayý kasýklarýyla besler.
Kimine göre meta, hayat kadýný, dost ya da kirleten bir pislik, Her ne pencereden bakarsan bak, Meydanda apaçýk bir terslik. Üstelik pek çoðunun yoktur annesi, babasý nazarda. Ya onlar doðarken ölmüþ, ya da kim bilir, hangi mezarda. Sen fahiþe, fuhuþ edenlerin isim babasý, Sendendir kýyamet, sendendir, pek çok ayrýlýk tasasý. Lakin her suç sende mi? Her eþref-i mahlûkat pir ü pak mý? Söyle fahiþe, kim günahkâr? Yoksa sana söylemek yasak mý?
Sosyal Medyada Paylaşın:
sefa vahapoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.