Beyaz güller,narin bir el ve eylül gözler. Kýrýlmýþ kapýlarýn kollarý þimdi sensizligim. Açýlmasý zor damaðýmda acý bir safran sessizliðim.. Düþen çýðlýk, bir feryad, giden kim? Söyleyin aynalar! Ya da susun, tutun o benim canýmdan çok sevdiðim.. El, ayak, baþ, týrnak, titrer aðlar.. Besmeleyle baþladým ben aþka, oluruz hepimiz gurabâlar.. Geçmesin gönlünden bir kere Leyla’nýn ordusu.. Kalýrsan geride harcarlar, muhtaçsan bir damla su.. Acýmak yok, çok zalim hükümdar bu Þirin.. Kül olur beden, yanar ölün ve dirin.. Sürgün gönüller sarar o vakit bu beldeyi.. Ararda bulamazsýn sýðýnacak küçücük gölgeyi.. Lakin durdurun! Bir hakikat var dünyada.. Söylemesin hiç kimse gafiller hülyada.. Ýzzet-i nefsin gayet büyük ve þýk.. Ýþte bu yüzden olamadýn sen aþýk.. Biz eyledik turâb bahçeleri baðlarý.. Sende getir suyu, sende devir daðlarý.. O zaman çýkarým semaya ezelimle.. Canýmdan tatlý gül yüzlü güzelimle.. Kalsýn sizlerle sefih olmuþ mehtabýnýz.. Arþýnlayalým hakikati ver elini güzel kýz... Sosyal Medyada Paylaşın:
sefa vahapoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.