Dondu;

Hanidir iki elim yüreðimin üstünde idi
Fýrlayýp çýkmasýn diye tutuyordum
Her sarsýntý,her debelenmede
Daha bir sýký sarýyordum ellerimle
Çünkü her fýrtýnadan sonra
Bir þeyleri alýp gidiyordu sam yelleri
O en dipte olanlarý saklýyor, kapatýyordum.
Ama öyle bir kasýrga çýktý ki
Rüzgar öyle bir esti ki
Acý ýslýklar çalýyordu yüreðimde
Damlalar yýrtmaya baþladý tenimi
Hava daha bir soðudu
Karlar yaðdý omuzlarýma
Rüzgar daha bir esti uzun uzun
Omuzlarým buz baðladý
Kollarým tutunamýyordu yukarda
Kollarým dondu, ellerim kaydý.
Yüreðim açýkta kaldý
O son feryat, çalan ýslýkla
Ýçimde kalan, dibe ittiðim
Son kýrýntýlarý çýktý sevginin
Gözümdeki yaþla birlikte yere kaydý
Gözümde yaþlarým dondu
Yerde senden kalan son sevgi kýrýntýlarý
24 / Ocak / 2004

Nazlýgelin
Sosyal Medyada Paylaşın: