Babasızlıkmış,

Babalar günü hýýý! Babasý olanlar için herhalde.Olmayanlar,babasýný görüpte doyamýyanlar, hayalinde zar,zor hatýrlayanlar.
Hadi bakalým büyük bir þamata.Vay da vay! yer yerinden oynasýn.
-Ýyide bana ne ?
Ben küçüktüm babacýðým gidende.Gitti bir daha da gelmedi!
-Beklemedim mi yollarýný ?
Çoooook bekledim lakin o yol ne uzundu !
Bayramlar geldi, annem güzel elbiseler dikti, kýrmýzý rugan ayakkabýlar aldý.Sevinmedim mi ? sevindim, oynamadým mý? oynadým ama bir þeyler vardý o zaman ki minicik yüreðimde.
Bir þeyler oluyordu da ben çözemiyordum.Þimdi bunun adýný koyuyorum BABASIZLIKMIÞ !
ilk yalanýmý öðretmen okulunda söyledim !
-Baban var mý?
-Var,tabiiki var!
Azýcýk,minnacýk, hayalimde kalan babacýðýmdan, kocaamaann dev yaptým ve anlattým..
Okul bitene kadarda kimselere söylemedim babamýn gittiðini !
Ziyaretime hep annem gelirdi, arkadaþlarým sorardý!
-Hani baban Nazo ?
-Ama babam çok meþgul, seyahatte!
-Ne uzun bir seyahat, yolu sana hiç düþmüyor!
Belkide anlamýþlardý, ama bana bir þey söylemiyorlardý!
Mezuniyet töreni geldi, herkez sevinçli, bende gururluyum fakat sancýlýyým..
Herkezin anne, babasý geldi.Biliyorum anneciðiminde gelir.
Okul bahçesi seyir alaný oldu. Çocuklarýný alýp çarþý iznine çýkýyorlar.
Boynum öðle bir büküldü ki !
-Eeee Nazire hadi bakalým , sona geldik..Þimdiki cevabýn ne olacak arkadaþlarýna, yada içindeki boþluða ?
Okulun merdivenlerine oturmuþ, giriþ kapýsýna bakýyorum iki tarafý aðaç olan yoldan.Bir hareketlilik.
Arkadaþlarým anne ve babalarý ile meþgul, soru soranda yok.
-Ýyi beni unttular , güzeel..
Baþýmý ellerimin arasýna koydum, dizlerimi birleþtirdim. Ýki örük olan saçlarýmý çekiþtiriyorum !
Dizlerimin üstüne sýcak bir þeyler düþmeye baþladý.
Gözlerim acýyor, yanaklarým ýslanýyor, bir derecik oluþmuþ yüzümde, iki yataktan akan.
Elbisem ýslanýyor, yüreðim daralýp, acýyor du.Beni fark edende yoktu nasýlsa.
-Amaaannn be Nazire vur dibine, sana izin !
O kuvvetli , dayanýklý, kendine güvenen, Nazire þimdi bir çocuk olmuþtu, babasýnýn gittiði gündeki gibi..
Sanki aradan bir yýl geçti, ne beni gören oldu, nede rahatsýz eden!
Ýçimden bir ses hadi bakalým Nazlý kaldýr baþýný dedi, söz tuttum, kaldýrdým.Lakin gözlerim görmüyor..
-Ööööf be , ammada kar yaðmýþ , þimdi sýcaðý gördü erdi ya, dereler de bir türlü durmuyor, iki koldan akýyor!
Taaa okulun giriþ kapýsýnýn önünde bir süliet!
-Aman Rabbim , buda ne, çoook güzel bir haným geliyor!
Aysel baðýrýyor avaz avaz!
-Nazooo baakkkk Münire teyze!
Kalkýp koþuyorum, yol bitmiyor altýmda lastik gibi uzuyor.Önce kokusu geliyor, sonra o güzel ellerinden tutuyorum ve yüzümü boynuna dayayýp kokluyorum, yanaklarýndan öpüyorum, öpüyorum..
Aðlýyorum , ama annem neye aðladýðýmý bilmiyor.
Ben annebabama sarýlýyor ve ikisini öpüyorum..
Banane þimdi babalar gününden!
Ben hiç o günü kutlamadým ki!
O nasýl bir þey? Anlamýný bilemedim ki!
Babasý olan kutlasýn.
BENÝM BABAM YOOOOKKKK !!!
Nazlýgelin

18/Haziran/2010
saat-19-33
Karapýnar


Sosyal Medyada Paylaşın: