Manşetlere düşen cinayet

gidiyorsun,
susuyorum
susuyorum
susadýkça hüzünleri içiyorum kana kana.
sen gidiyorsun, ben susuyorum.
kelimeler yetersiz kalýyor gidiþini anlatmaya.
basit bir gidiþ deðil bu!
iyelik ekleri yalnýz, kýrgýn, yorgun..

gidiyorsun,
aðlamýyorum;
yanaklarýmý yýkýyorum sadece,
yalancý kelimelere gebe kalan dudaklarýnýn izinden arýndýrmak için.
basit bir gidiþ deðil bu!
aðlayan yalnýz ben deðilim,
gökyüzü aðlýyor.
yaðmur gizliyor gözyaþlarýmý.

gidiyorsun,
rüzgarla seviþen dudaklarýn
öznesi eksik yetim cümlelere gebe kalýyor.
öznesini yitirmiþ iki cümle oluyoruz
ve attýðýn her adýmda baðlaca uzaklaþýyorsun!

gidiyorsun,
tüm ayrýlýk þarkýlarý bize yazýlýyor sanki.
duyduðum her þarkýda hayallerimin baþrolü oluyorsun.

bilirsin ben içki içmem,
öyleyse neden herkesi çift görüyorum;
yalnýz olan sadece ben miyim?

gidiyorsun,
boyundan büyük acýlara gebe kalýyor kalbim.
somut bedenlerin soyutlaþmýþ kiþiliklerine doðru gidiyorsun.
git!
bebekler gibi aðlayan acýlarýmý hiç’e sayýp git.
en içten gülüþlerimi yarýda kesip git.
tamamlanmýþlýklarýmý yanýnda götürüp
yarým kalmýþlýklarýmý benimle býrakýp git.
basit bir gidiþ deðil bu!
bir yok oluþ..
basit bir gidiþ deðil bu!
iki kiþilik aþkýmýn esareti.
basit bir gidiþ deðil bu!
manþetlere düþen akýl almaz bir cinayet.
’’yalancý zanlý aþk kurbanýný acýmasýz bir þekilde kalbinden düþürdü!’’

Sosyal Medyada Paylaşın: