Ol..!

Kesiþince anahtar deliðiyle

Ucu bucaðý uzayýnca göz

Geniþleyen ufuklarda rastlaþýr akþam kýzýlla

Kenetlenmiþ diþler titreyek yapýþtýrýr dudaklarý.

Açýlýr sözcükleri iþittikçe

Serçe aðýzlarýnda anahtarlýklar

Halkadan bilezikler iç içe geçmiþ tel iplerde/ örülmüþ boncuklar

Sol anahtarý müziði boþaltan

Daðýlýyorlar geniþ bellerde saçak saçak

Gümüþten üzümler uzuyor/ bebek ellerinde çýngýrak çalýyor.



Gömerken çömleðini kapaðýyla birlikte cimri

Hamur kadar sýcak toprak/ piþiriyor anahtarý

Semanýn yumuþak saçlarýna sýçrayan

Yumuk balýk yüzgeçleri açýyor denizi

Açýlýyor ardýndan köpürerek gemiler…

Koç baþlarda hatýrasý miras anahtarlarýn

Surlar boyunca sokak çocuklarýndan sakladýðýmýz.



Haramilerin “açýl susam açýl!” dediðinde açýlan kapýlar/ Masallarýn.

Tuþlarla tanýþmýþ dönüyor kilitler

Ellerinden tanýyor insaný, kediyi tanýyamasa da patisinden.

Kapýnýn iki diþi arasý yutuyor kilidi

“hoþ geldiniz!” diyen ses sýçratsa da hýrsýz memnun halinden

Pencereler çakýlýyor altýn çivilerle,

Baca delikleri küçülüyor/ sýðýlmaz

Kapýlarý duvara döndürüyor “Ayetel Kürsi”

Mazlum birinin kalbinde yanýyor anahtar.

Gaybi kelepçeleri boyunlarýnda

Yürüyenler var kilitlerine doðru.

Gecede karanlýðý açan düþünmek

Korkularý açan anahtardýr düþünmek, endiþeleri…



Demirden kimlikleri var anahtarlarýn

Yoruluyorlar unutulmaktan, bazen hoþlarýna bile gidiyor bu

Açýk pencereden içeriye sokuluyor çocuk

Ödül büyük! Kahraman yapacaklar onu…

Gökdelenleþtikçe binalar yetiþemiyor çocuk/ boyu kýsa.

Çilingirler eskitiyor anahtarlarý.

Saksý aðýzlarda çalkalanýyor, saklanýyorlar

Paspaslarýn kabarýyor omuzlarý.

Parmaklýklara dayanmýþ mahkûm bakýþlarýnda

Bir kasýrgadýr ürperten/ deðerleri yelliyor rüzgâr

Kilidi kurcalanmýþ evlerde

Örümcek aðýný yýrtýyor anahtarlar.



Kabirlerinde anahtar arýyor ölüler

Dokuz kapýya harç olsa da bedenleri

Okunan Yasinleri toplayabilmek maksat



Bozuk parasýný düþürmüþ çocuk/ iki çelik arasýndaki eþiðe

Ne tel tokasý yetiþiyor ne de annesinin örgü þiþi

Sakýzsýz kalýnca anlýyor Kübra, oyun oynanmaz kapýlarla.



Uzayan halkalarla gazoz kapaklarý

Üzerinde ne kadar çok anahtar var

Hepsini kilidin diline uzattý çocuk birer birer

Akþam yalama olduðunu iþitti kapýnýn

“Yalama kapý..! Kapý yalama..!”/ þaþýrdý.

Bu zamana kadar hiç kapý tatmadýðý geldi aklýna Sinan’ýn

Babasýna sordu hemen:”elma þekeri gibi güzel mi tadý?

Patlayan þekerler gibi eðlenceli mi yoksa?

Anahtarlar. Bana þeker vermemek için mi açmadýlar kapýyý?”



Bir anahtar oluþmak için

Sahibinin gözünden kaçýrýyor uykuyu.

Mushaf ellerde. Parmaklarla açýlýyor

Gördükçe yazýlarý, göz

Çevirdikçe diliyle, dudak

Ýþittikçe kendini, kulaklar açýyor ayetleri/ karþýlayýnca göðüsler.



Selamlýyor arþ arzý, arz arþý/ düðmelerini ilikliyorlar.

Onlarýn anahtarý tek bir kelime

Dökülüyor ilahi cümleden; buyuruyor Tanrý: “Ol!”





Halime KILIÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: