Güle Şebnem Düşer
Güle þebnem düþer, iner göle ay,
Gözüne uyku girmez ki dilberin.
Bülbüle gam düþer, kanar yine vay!
Onulmaz yarasý belli çok derin.
Yürekte sevda, sularda nilüfer,
Her gece yalnýzlýk çýð gibi büyür.
Yarasalarýn gözlerinde zafer,
Yârin kadim göðsünde þair uyur.
Kýyýda gezinen kuðular mahzun,
Yorgun balýkçýlar sessiz dönerler.
Alaca kumlarda gölgeler uzun,
Birazdan sönecek ölgün fenerler.
Ay toplar eteklerini geceden,
Kýzýl þafakla yeþerir umutlar.
Aþk kozasýný örerken inceden,
Bülbül yakamoz saçan günü kutlar.
Ve visalin kandillerini yakar,
Karanfil kokulu pamuk ellerin.
Gözlerinden ruhuma can akar,
Matemi son bulur kýrgýn güllerin.
06/08/2012
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.