sürünerek gittiğim darağacıdır yatağımda yalnızlık

Aldýðým nefes gibi
çabuk tükenirken
gençliðim,
oturuyorum
bar taburesinde.
Genç çocuk iki içki söylerken,
kadýnýna bakýyor,
bir erkekle sarmaþ dolaþ dans ediyor kadýný,
sonra bana bakýyor,
ve “Herþey kontrol altýnda.” Diyerek
topukluyor elinde içkilerle…
Bacaklarýma birþey sürtünüyor.
Bir kadýn olduðunu umarak aþaðý bakýyorum.
Üç renkli kedi dolaþýyor barýn içinde,
muhtemelen diþi,
üç renk olanlar diþi olur demiþti
bir zamanlar beni koynuna alan kadýn.
“Neyin peþindesin sen?” diyorum kediye.
Minik adýmlarýyla kýrýtarak gidiyor.
Beklemeye devam…
Bir sigara için dýþarý çýkýyorum.
Yakar yakmaz bir kýz geliyor yanýma.
Ellerini arkasýna saklamýþ, konuþurken yaylanýyor,
göðüsleri yerlerine dikilmiþ gibi sabit.
“Sen þu barýn arkasýnda yalnýz oturan adamsýn deðil mi?” diyor.
“Yalnýz oturduðum doðru, ama adam mýyým henüz bilmiyorum.” diyorum.
“Arkadaþlarýmla bize katýlabilirsin, tabi sýkýlmazsan.” diyor.
Bakýyoruz arkadaþlarýna, henüz çýplak kadýn görmemiþ iki çocuk oturuyor
ýsýnmýþ içkilerine bakan ölü gözleriyle.
“Sen onlardan daha eðlencelisin.” Dediðimde
bir kahkaha atýyor yaylanýrken.
Göðüsleri hareketsiz.
Sigaram biterken soruyor
“Neden yalnýz içiyorsun?”
“Yalnýz içmeyi sevdiðim için…”
Küçük göðüslü kýzý býrakýp içeri giriyorum.
Barmen beni tekrar görünce selam veriyor.
Biraz sohbet istiyor, elimi omzuna koyup
“Dostum, psikoloða gitmek istemediðim için geliyorum buraya. Þimdi izninle.” Diyorum. Uzuyor…
Barýn en güzel kýzýný hala diskjokey götürüyor.
Böyle kadýný götürmek için ne yiyor bu adamlar?
Neyi doðru yapýyorlar?
Müzik, en yararlý þey kadýnlar konusunda.
Siyah tiþört gibi üzerimde yalnýzlýk,
keþke deðiþtirebilsem istediðimde…
Seni seviyorum demek,
kusmuða iþemekten saðlam mide gerektirir…
Ýki sarýþýn geliyor üç gecedir bara,
ve geldikleri gibi çýkýyorlar,
koklatmýyorlar bize…
Dem akýyor geceye…
Ölüm için söylenen okadar þey varken
yapýlan þey azdýr…
Aþk içinde öyle,
ne kadar bahsedersen
okadar azalýr.
Ballý bira içiyorum, dudaklarýndan.
Biraz daha dayanabilirim.
Yanyana oturup içiyoruz,
tanýmadan,
kaybetmeden,
dünya nefes alýrken rüzgar estikçe,
göðüs inip çýkarken ten deðdikçe,
bugece, yine yalnýzsan evinde,
ya da benim gibi yalnýz oturuyorsan,
son kale düþtüyse,
son aslan öldüyse,
idama yürüyen çýplak ayaklar gibi
cesur,
yürek gerekir,
bir gece daha,
yalnýzlýða açýlan kapýdan
eðilerek geçiyor ve
sýký yudum alýyorum
hayattan,
afiyetle…















Sosyal Medyada Paylaşın: