yaz ikindisi gelirken
açýk pencerene karþý uzanýrdýn
gözlerini yummak için
giysilerinle
gözlerini yummak için
incecik terlerdi
anýmsanmayan bir aný gibi boynuna dolaþan o yanýk kolye
ve üþürdü gizlice
ýlýk ve habersiz mutluluðun
gülümserdin
gözlerini yummak için
baþucunda bir deniz hazinesi beklerdi
uzaklardaki kalbinin yanýbaþýnda
ve karaaðýr dalgalarý yelin
saçlarýna dokunacaktý sanki
uyanýþýný boðardý
bir uzun öpüþte
gencecik kollarýyla odaný dolduran düþ
kýmýldardýn
sonsuz gençliðinin içinde
kýsardýn altýn ýþýðýný
tozlu aralýðýn
ve elinde kaybolurdun
bir ödünç kalemin
dilsiz
ve iki yüzlü aþk yalanlarý iþitirdi kulaklarýn
toparlayýp da sesini
dilin de acýlaþýr
adýnda ki her þey gibi teksesli
dünlerden düþlere
gerçeði biraz daha kaybederken
hangi ses boðardý hatýralarýný
hatýrlamýyorsun ama
bir kenara yazmýþtýn tüm günahlarýný
tek tek silsen
susmuþluðunun ruju ile
öptüðünü hayal edercesine
biraz daha kaybederdi
bir ödünç umut
adlar verirdin
büyüsünü yitirmiþ sözler dünyasýnda
yaþanmýþ tüm seyirliklerin önsözüne
içinden bir harf düþüyor
baþka yüzler altýnda
hançeresine gömülü karanlýðýn
tek gerçeði geceye sýðýnan
ay güzelliðinde
durmuþtun
beþ vakti baþýna toplayan vakitte
ölçü uyak mecaz bilmezdin
þiir derdin
derdin þiirdi
ve dizelerinde kaybolurdun
bir ödünç þair’in…