yalýn ayak düþler hasta eder insaný
düþ’tün mü düþ’ünceler ormanýna
acýlarla harmanlar kabuslarýný
korku aðaçlarý dikerler huzur’una
o aðaçlarýn dallarý sarar dört bir yanýný
yalýn ayak çýkarsan düþ’ler sokaðýna
ölülerin can kýrýklarý parçalar ayaklarýný
kan ter içinde kalýr umutlarýn
sevginin adýný bile fýsýldayamazsýn
yalnýzlýða yalnýz baþýna alýþýrsýn
ecelin zalim sesi aþýndýrýr kulaklarýný
tam alýþtým derken onsuzluða
yüreðinden bir çýðlýk kopuverir sonsuzluða
yalan uykularýn en tatlý yerinde uyanýrsýn
hani çok alýþmýþtýn yalnýzlýða
hani alýþmak için çok çalýþmýþtýn
iþte o rüyanýn en gerçek yerinde
yay gibi sýçrarsýn
uzanýp yanýndaki zifir dolu bardaða
kan’a kan’a içer kendini kan’dýrýrsýn...
þöyle bir ’vah!’ çekip içtiðin acýyla
izlersin kanýný emiþini kabuslarýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.