Kalemin göz-yaşı

yüzüm
kendine bakan ayna
iç çeken kýrýklarý sessiz
yalnýzlýktan sýzan hazan
gölgesidir baharýn

yaþam
zamanýn göçebe kuþu
tütsülenir telekleri
kendi ateþinde

sormayýn
kayan yýldýzýn adýný

-kýrýlan daldadýr kalemin gözyaþý
öperken yarasýný

þafak söküðüne
oyalayýp s/özümü
süzsem göðün çakýr bakýþýný
kansam karanlýðýma

ökçesine basýlmýþ kalbimi
gömüp keþiþ daðýnýn içine
gitsem diyorum
eksik yanýma sarýlýp
kusurlarýmý öpsem
ellerime yaktýðýn kýnada

karýþýp küllerime
yaþasam
ölümle kankardeþ
hasret rakýmý yüksek
bu þehirde

Naz Boyacý

UÐUR BÖCEÐÝ ne sonsuz teþekkürler...sevgiler...
Sosyal Medyada Paylaşın: