ve sen þehrimde kaç yürek ezildi bilmedin bende kaç yürek dövdüler gömdüler karanlýk dehlizlere çocuk kadýnlarý gece fenerleri gibi gözleri rengarenk söndü çýðlýk çýðlýða daðýlýverdi saçlarý parmaklarýmda cýlýz buðday saplarý gibi þimdi kayýp ruhlar dolaþýyor sokaklarýnda
al solgun renkli elleri sar yorgun bedenleri tunç yürekli ruhlar utancýn çanlarýný çalýyor
toparlan uzat ellerini nehirler gibi dingin gökyüzü kadar beyaz Ýnatçý bir bakýþ gibi arýndýr yüreðimi gidenlerin inadýna
yaðmurlarda yýka fukara geçmiþini. ver sele artýklarýný