Liya

-sabrýn en güzel hali /ne

durduðun yerde
söz biter sabrým
nakýþlanýr dilim
susar arsýz kalemim
ibriþim büker öfke

tel-tel dizilir ömrüme
kýrýklarý dallarýmýn
kalbim acý yeþil kanar
solar ruhumun çiçekleri

ah!
liya
demek sende gidiyorsun

dilimizde sus-pus olmuþ
o beklenen mektup
hiç yazýlmasa
bilmezmisin tasa d/okur
gözlerinin içine
kýrmýzýya boyar kaðýdý
bir ucu alev,bir ucu kan damlasý

tümcesiz lisanýmsýn sabrým
tüm acýlarý sýnamýþým yüreðimde
saðanak yaðmurlarda yýkamýþým hüznümü

ah!
liya
demek sende gidiyorsun

karanlýk sokaktan sýzan
o ýþýk takatsýz þimdi
yüzümün gülüþü donar
üþür ellerim
kalbimle ben ceketini bölüþürken

nefretimdeki sýr
karanfil ateþinde tütsülenir

bir güvercin çýðlýðý bozar
iki kiþilik
o güzelim sessizliði

Naz Boyacý


- UÐUR BÖCEÐÝ ne teþekkür ediyorum...sonsuz sevgiler...
Sosyal Medyada Paylaşın: