bir þey çýkaracaksýn içinden kýlcalýna dek sarýlmýþ köklü bir þey çok kopacaksýn söyleyeyim koptuðun yerlerden yeþereceksin ama… tanýþma bitti gökyüzü son nokta
aðaçlarýn kalabalýðýnda bir yalnýzlýk rüzgarýn cinnetini bekleyen dallar gibi yine aldým geldim beni gelmeyeni bekledikçe ardýmda býraktým kirpiklerimi
kabuðunun içinde ak bir söylencedir gözyaþý koparýlýp atýlmýþ kalbinden geçmeye mahkum bir cezalý için akar yalanda yakar sadece aþk mý kanar
zamansýzlýk içinde birbirine rast gelen iki cisim gibi cansýz ve algýsýz bakýyoruz bizden gidenlere hayat bu iþte aþk diye gelir geçer adamýn aðzýna
oysa baksan ahh bir baksan…bulurdun âmâ gövdemi öylece duruyordum ayakta dayanmadan bir yerlere hasretinin yarattýðý köprüde yalýn ayaklý ruhsuz çocuklar kadar sakindi…hiçliðim
umutsuz tekrardýr direnmeler mat bir renk gibi üstümüzü örterken þehir kalýntýlarý karþýladý aþk artýklarýmýzý yine tatminsizlikle dönüyorduk o þehre bir kýrmýzýlýk lafýmýz vardý söylenecek çok deðil…kan rengi hiç deðil aç bir ses iþtahýný arttýrdýkça bitecektik gecenin koynuna takýlmýþ bir kolye kadar parlýyordu ayrýlýðýn diþleri
ahh ayrýlýk çok isteme koparýz hayattan…
alicengizoyunu (...gece gelir yara gibi örter üstümü, sen de örtersin ayrýlýktan bir þal...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
alicengiz oyunu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.