Kýrmýzý bir þarap, ayaklarýmý ýslatan dalgalar ýlýk esen rüzgâr. Sessizlik, bir tek yoksun. Þikâyetçi deðilim ayrýlýðýn o vahþi tadýný seviyorum. Çünkü ayrýlýk olmasa kaçacaðým bir deniz kýyýsý olmayacak ve ben ruhumu dinlendiremeyeceðim. Bekli de kimsenin hayatýna dahil olmak istemiyorum, yeterince çaba göstermiyorum. Hayallerime sýðdýramýyorum kimseyi atýmýn arkasýna bindireceðim siyahlara bürünmüþ, siyah ojeli bir prenses yok sanýrým.
Ve ardýmda býraktýðým kadýnlar, küfredebilirsiniz bana, sokakta beni gördüðünüzde elinizde baþka bir elle hiçbir þey yaþanmamýþ gibi davranabilirsiniz, kýrýlmam. Ya da yýllar sonra “Serkan tanýdýn mý beni?” diye sorduðunuzda pardon sizinle yatmýþ mýydýk dediðimde o… çocuðu diyebilirsiniz hakkýnýz. Ya da hiç bunlarý düþünmeden benim aþktan bir bok anlamayan adam olduðumu düþünüp affedebilirsiniz beni…
Sosyal Medyada Paylaşın:
serkan deniz kurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.