Bu Gidişle Sensiz De Ölebilirim

Affet beni...
Bu gidiþle kendimi sana mahkum ediyorum.
Affet düþlerimizi...
Bir kaþýk suda boðulan o yetim bebekleri affet.
Gözleri görmeyen eylüle küfretmeyi býrak ve sen sana yakýþaný yap.
Sana mahsus deðil affetmek ama sen affet.
Bak kanlýca kana bulanmýþ.
Vefada bozacýlar bozmuþ þehrin ahengini.
Yýldýzlar düþman kesilmiþ geceye , kanýyor ayýn bilekleri.

Bu gece susma , kus ardýmdan nefretini.
Belalar oku bu terkin ardýna dönsün dolaþsýn , buluþsun yüreðinle.
Affet kendini.
Bu gidiþle ben , senden daha çok eksiliyorum.
Metropol-ler yýkýlýyor üzerime.
Küçük þehirlerin ahý takýlýyor ayaklarýma.
Kolu kanadý kýrýk meczuplar yol gözlemekten harap ve bitap düþmüþler.
Bu gidiþle ölür güllere tapan bülbüller.

Hem her þeye raðmen affettim seni.

Aklým bir karýþ sende , bu gidiþle çok yaþamam ben.
Yarýndan da yakýndýr belki kalkar Üsküdar’dan cenazem
tabutuma birikir karanfiller.
Bu gidiþle diyorum ;
sen ve ben ölür
açýk ve sade bir siz kalýr ikimize bu küfürden de beter.


Gerçeklere raðmen affettim seni.

Aklým bir karýþ sende , bu gidiþle çok yaþamam ben.
Yarýndan da yakýndýr belki , elbet bana da yakýþýr kefen
tabutuma birikir karanfiller.
Bu gidiþle diyorum ;
Ben ölürüm sen gülersin gittiðin yerden.
Bu gidiþle sensiz bütün sorulara cevap veremem ki ben.


Hadi yaþým tutmadý da azrail salýverdi yakamý diyelim.
sizi seviyorum demek ,
seni seviyorumlarýmýn pabucunu atamaz ki dama.
Hep eksik kalýr , kadehler ise kýrýk.
Bu gidiþle tamamlamam ki ben.

Düþünüyorum da yazmamýþ olsaydým.
Hiç yazmasaydým okumadýklarýný ,
bir gün anlat derdini çaren olayým deyip.
Dinler-miydin beni.
Düþünüyorum da kaybediyorum sanki düþündükçe kendimi.

Bu gidiþle seni yollar tüketir.
Beni yokluðun.
Bu gidiþle diyorum ,
seni benden ayýrýr mesafeler , gökyüzüne masal anlatamam...

Tamda istediðim gibi aslýnda;
sen yol üstü sevdalarýn durmak bilmeyen yolcusu.
Ben ise boyumu aþan bir meltem rüzgarý.
Sürüklesen beni saçlarýnla gittiðin diyarlara.
Bu gidiþle ben burada kalamam üç beþ güne sýðmaz sevda dedikleri.
Anlatamam seni , anlamazlar halimi.
Bu gidiþle diyorum hepten yalnýzlýða karýþýrým.
Duvarlar göz yaþý döker ardýndan nem kokar odam.



Bu gidiþle çýkarým ben zývanadan ,kopar umut liflerim çýkarým hayatýn rayýndan.
Olur da çýkarsan hayatýmdan.
Dinden , çileden , dertten , kederden...
Çýkartacak ne varsa , çýkarýp ceplerimden koyarým masanýn üstündeki yokluðuna.
Bu gidiþle beni kendinden ayýklarsýn sen en fazla.
Sonrasýnda ben hep bana düþman.

Bilmiyorum farkýnda mýsýn ?
Bu gidiþle bitiyoruz biz.
Bir birini çok iyi tanýyan iki yabancýyý oynamaya hazýr deðilim henüz ben.
Bu gidiþle tamamen çekiyorsun ellerini üzerimden.
Büyük adýmlarýnla uzaklaþýyorsun o can bildiðinden.
Oysa içim seninle doluyor her adýmda.
Gidiyorsun , gittiðin yere benden bir iz götürmeden.


Bu gidiþle, ne sen beni seversin.
Ne de ben senden vazgeçerim.
Bu gidiþle biz biteriz.
Bu gidiþle kapýsýný aralarsýn sen sonbaharýn.
Ne yaz gelir ne çiçek açar ayaklarýndan mahrum kalan bu kentte.
Dayanýlmaz acýlar nasýr diye düþer avuçlarýma.
Bu gidiþle göz yaþý yüklü bulutlarý da takarsýn peþine.
Bu gidiþle ben sensiz kalýrým.

Ama olsun alýþkýným ben.
Çayý þekersiz kahveyi de olabildiðince acý içerim.
Diyeceðim o ki seni sensiz de sevebilirim.
Bu gidiþle sensizde ölebilirim...


Doðan Yücetaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: