/senin gözlerine bakarak kuþ seslerini dinlemek, demek ki bahar bu sabah, yeniden gelmiþ diyebilmek/
iþte bir çocuk süt kokulu rüzgarlar üflüyor, sütliman denizlere küreksiz ve dümensiz bir sandal yol alýyor, bilmediði sahillere. ...ama doðumun baþka tarifesinde gözyaþýyla açmýþ çiçektir ölüm, yapraðýný düþürür kaldýrýmlara her sokakta ayrý renk bomba patlatýr, ama bu kimin umurunda. sen sakýn bakma o tarafa…
“ben...”
/kutup soðuðunda yanýp, çöl sýcaðýnda üþürken, yüz yerden kýrýk kolumu, yenimin içinde gizlerken/
bu sahilde þimdi öyle ýslak ve yalnýz, dünyamýn en sonuyum dün rüzgâr üfleyen o çocuðun, tükettiði soluklarla doluyum. ...ve üstüne bir nefes daha çekiyorum bundan sonrasý, ufuk çizgisinden de öte bir ýþýksýz aydýnlýk ya da bilinmez bilmecelere sýr vermez, aydýnlýk gibi karanlýk. iþte böyle bir þey yalnýzlýk…
“bir de ay...”
/susmuþ sesleri dinlerken senin gözlerini düþlemek, gece en yakýn yarýndýr diye, yeni baharlarý beslemek/
derken yalçýn doruklarýn ardýndan, yükselir bir gümüþ tepsi þiirin þaire armaðanýdýr bu, inanýn tanýmaz bile yazan kalemi. ...ahhh bir de çalýverse kapý zilimi yürekte ‘bekleyiþ’ makamýnýn son þarkýsý, en sabýrsýz fasýlda seni karþýlamak için güneþle birlikte, bak ’ay’ yanýbaþýmýzda. gel artýk canýmýn içi, geç kalma…
Cevat Çeþtepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.