ben þimdi; fýrtýnanýn, vapur seferlerini aksattýðý bir kentin penceresindeyim. hani, beni nasýl seviyorsun diye sormuþtun bir gün. tam ucuna gelmiþti de dilimin, söyleyememiþtim. ben seni, geç kalýþlarýna tanýklýk eden yaðmurlu akþamüstlerinin, kaldýrým taþlarý gibi seviyorum diyememiþtim. þimdi söyleyeyim, ister misin…
ben þimdi; mevsimin, bütün yollarý kapatacaðý bir kentin penceresindeyim. hani, beni nasýl seviyorsun diye sormuþtun bir gün. gözlerimin kepengini indirmiþ, söyleyememiþtim. ben seni, bütün heyecan renklerine boyayýp da attýðýn her adýmý, ne zaman geliþ olsan, öyle seviyorum diyememiþtim. þimdi söyleyeyim, ister misin… …
ben þimdi; kahve fallarýnýn, hiçbir þey söylemediði bir kentin penceresindeyim. hani, beni nasýl seviyorsun diye sormuþtun bir gün. ölü bir deniz gibi susmuþ, söyleyememiþtim. ben seni, yalancý telvelerin arasýna saklanmýþ, ufuk çizgisinin ardýný, hiç göremeyecekmiþ gibi seviyorum diyememiþtim. þimdi söyleyeyim ister misin?
Cevat Çeþtepe
(eski tarihli bir çalýþma)
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.